تو بمان، ایستاده بمان! چه بزرگی، بزرگی کن و بمان! قربان زخم‌هایت، دوباره همه زخم‌هایت را خواهیم شمرد و در دنیایی که بیشتر و بهتر و عاقلانه‌تر قدر تو را خواهیم دانست، زخم‌هایت را درمان خواهیم کرد. قربان زخم‌هایت، هیچ زخمی بر تن و روح ما عظیم‌تر از زخمی نیست که بر تن و جان تو می‌نشیند. مادر جان، تو بمان! قربان زخم‌هایت، همه را درمان خواهیم کرد، با خون دل، با عقل و هوش، با جوش و خروش، با عشقی که تو در دل‌های ما کاشته‌ای. ایران، تو بمان.