ژان ژاک روسو معتقد بود انسان‌ها در اصل موجوداتی آزاد و برابرند، اما جامعه و تمدن با ساختارهای خود باعث شده‌اند که این آزادی محدود شود و نابرابری‌ها شکل بگیرند. او تاکید داشت که بازگشت به طبیعت و ایجاد جامعه‌ای مبتنی بر برابری و همکاری، راه اصلاح و بهبود شرایط انسانی است.