تشیع، اگر خود را نه فقط به مثابه اقلیتی اسلامی و نه صرفا در تکاپوی اثبات حقانیت خود به اهل تسنن، بلکه به مثابه نقطه مرکزی ساماندهی این شبکه عظیم زیست انسانی برای حقیقت در جهان مدرن بازتعریف کند، می‌تواند هم جامعه مسلمانان را به حقانیت خود واقف گرداند و هم فراتر از جامعه مسلمانان، الگویی تمدنی برای آینده‌ای انسانی‌تر ارایه دهد.