رد پای بستنی‌سازی در ایران به دوره قاجار می‌رسد؛ زمانی که ناصرالدین‌شاه قاجار در یکی از سفرهای خود به فرنگ با بستنی آشنا شد و چنان طعم آن به دلش نشست که پس از بازگشت، دستور داد در دربار شیوه ساخت آن را بیاموزند و این خوردنی خنک را در ایران رایج کنند. پیش از ورود بستنی، ایرانیان ذائقه‌ای به مراتب ساده‌تر اما ایرانی‌پسند داشتند: رویخی، یخ‌در‌بهشت، پالوده، شربت‌های سنتی و معجون‌های خنک که بیشتر به‌عنوان دسر در تابستان سرو می‌شد.