اصرار بر ایستادن روی مین ذهنی ، نتیجه جز هلاکت و نیستی نیست. در این شرایط، بقا را اگر راهی هست، جز درک این مهم نیست که حتی در شرایطی که به‌نظر می‌رسد هیچ راهی وجود ندارد، هنوز انتخاب‌هایی دارند… باید پای‌شان را از روی مین ذهنی خود بردارند و با واقعیت‌ها آن‌گونه مواجه شوند که هستند… باید به تصریح فرانسیس بیکن، فروتنی پیشه کنند و خود را از بت‌های ذهنی برهانند و بدانند که ذهن آنان نیز، بنا بر طبع خود به‌سمت خطا گرایش دارد و تمایل دارد از سطحی‌ترین فهم و درک و تجربه به عمیق‌ترین نتایج برسد، و این، چیزی نیست جز غرور و تکبر و نشانه‌ی پوچی بشر.