چهل و سومین جشنواره جهانی فیلم فجر در شیراز، نه فقط صحنه نمایش آثار سینمایی، بلکه آینهای شد برای بازخوانی یک مناقشه قدیمی؛ اینکه نقدهای واردشده، دلسوزانه و برای بهبود بودند یا امتداد همان تسویهحسابهای همیشگی. در شهری که پس از سالها دوباره با همدلی بخشی از مدیران، هنرمندان و رسانهها توانست یک رویداد بینالمللی را میزبانی کند، پرسش اصلی این است که نگاهها به جشنواره برای ساختن بود یا برای سوزاندن.