تبلیغات دستگاه رژیم شاه به گونه‌ای بود که شاه در جایگاهی مقدس و منجی جلوه داده بودند و درنتیجه مردم در بسیاری از مناطق نسبت به او علاقه‌مند بودند. بنابراین روحانیون مبارز نمی‌توانستند در همان آغاز، در تبعیدگاه‌ها و مناطق محروم، مستقیما علیه شاه سخن بگویند. بلکه به‌تدریج و با هوشمندی، ذهن مردم را آماده می‌کردند تا کم‌کم مخاطبان خاص خود را پیدا کنند.