پرتاب دیش‌های ماهواره بزرگ به مدار یکی از گران‌ترین و پرمصرف‌ترین بخش‌های مأموریت‌های فضایی است. اما اگر بتوان این سازه‌های بزرگ را به‌صورت ورقه‌هایی مسطح و سبک پرتاب کرد و سپس در فضا باز شوند و به شکل نهایی و خمیده خود برسند چه؟ این ایده‌ای است که محققان دانشگاه ایلینوی اربانا-شمپین روی آن تمرکز کرده‌اند.