خانوادۀ ویتنامی، برخلاف خانوادۀ خود والت (که همسرش را هم به تازگی از دست داده بود)، والت را صرفا انسانی می‌دیدند که شایستۀ معاشرت و محبت است. حضور این خانواده در مجاورت والت، به زندگی او معنا بخشید. او از دختر نوجوان خانوادۀ ویتنامی، مهربانی خالصی را دریافت می‌کرد و به پسر نوجوان خانوادۀ ویتنامی هم کمک کرد تا کار پیدا کند و "مرد شود".