توس در شاهنامه نمادی از قدرت نظامی بدون خرد است. او شجاع است، اما در لحظات حساس، تعصب و غرور جایگزین عقل او می‌شود. با این حال، فردوسی او را همچنان پهلوانی بزرگ می‌داند؛ زیرا توس هرگز به ایران خیانت نمی‌کند و تا آخرین دم، برای ایران‌زمین می‌جنگد. حتی اگر گاه، دشمن واقعی ایران خودش باشد.