در کتاب مقدس مسیحی و یهودی، «بعل» به عنوان یکی از خدایان دروغین معرفی می‌شود که قوم اسرائیل باید از پرستش او خودداری می‌کردند، اما بارها از فرمان خدا سرپیچی کردند و به پرستش او پرداختند. در واقع، بعل یکی از خدایان اصلی اقوام کنعانی و فنیقی بود؛ خدایی که نماد طوفان، باران و باروری به شمار می‌رفت و پرستش او در سراسر سرزمین‌های شام رواج داشت.