بسیاری از احزاب ایرانی، عملاً «موسمی» و «تشریفاتی» هستند؛ در آستانهی انتخابات فعال میشوند، لیست میدهند و بلافاصله پس از پایان رقابت، در سکوت فرو میروند. این احزاب فاقد حداقل استانداردهای سازمانیاند