Από όταν εκδόθηκε το πρώτο μου μυθιστόρημα, το "Σοφό Παιδί", και λοξοδρόμησα από τη δικηγορία στη συγγραφική, από το μακρινό 1993, ακούω το ίδιο παράπονο. Από ομοτέχνους, από βιβλιοπώλες, από δημοσιογράφους ειδικευμένους σε θέματα πολιτισμού: "Οι Έλληνες δεν διαβάζουν πια… Οι καινούργιες γενιές δεν θα ανοίγουν βιβλίο…". Όσοι είναι συνομήλικοι με το "Σοφό Παιδί", έχουν πατήσει πλέον τα τριανταδύο - ίσως να έχουν κιόλας δικά τους παιδιά.