تکرار برخی مواضع در بیانیههای مشترک چین و امارات متحده عربی درباره جزایر ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک، پرسشبرانگیز و نگرانکننده است. نه از آن جهت که ایران در حاکمیت تاریخی و حقوقی خود تردیدی دارد — که ندارد — بلکه از آن رو که همراهی تمدنی چون چین با ادعاهای سیاسی، غیرحقوقی و کاملاً معاصرِ دولتی با عمر کمتر از شش دهه، با منطق شراکت تمدنی همخوان نیست.