در دوره داریوش یکم با اختراع تقویم خورشیدی بر مبنای سال خورشیدی و ماه مهی برای نخستین بار در تاریخ ایران آئین های مربوط به شش گاهنبار در گاهشماری اوستائی نو تدوین و سازماندهی شد.