بهرام بیضایی از آن هنرمندانی نبود که فقط فیلم بسازد یا نمایش اجرا کند، او با تاریخ، اسطوره، زبان و حافظه جمعی ما سروکار داشت. چنین هنرمندی بیش از هر چیز به آزادی فکر و امکان کار مداوم نیاز دارد و واقعیت این است که در سالهای طولانی، این امکان در ایران برای او فراهم نبود.