مشکل از جایی شروع میشود که تخیل را جایگزین مشاهده میکنیم. بهجای اینکه اجازه بدهیم رفتار آدمها در گذر زمان خودشان را نشان دهند، آنها را با آرزوها، کمبودها و نیازهای خودمان کامل میکنیم. در چنین شرایطی، آدم مقابل حتی لازم نیست کاری بکند؛ ما از قبل نسخهای ایدهآل از او ساختهایم.