گاهی چنان در باتلاقی از استرس، اضطراب و تنهایی فرو می رویم که اگر دست یاری دهنده ای هم دراز شود، انگار نمی بینیمش! غرق‌شدن در گرفتاری ها و حس تنهایی ، به‌ویژه در بحران‌ها، سلامت روان ما را به طور جدی تهدید می کند. اما همیشه مفرّی هست. کافی است دست کم به انعطاف‌پذیری عصبی مغزمان اعتماد کنیم و خودمان را دریابیم.